Cántiga de maio
A Coruña
Este mes de maio
é o mes das flores,
cando os namorados
deixan ver os seus amores.
Cantáronse moito pola Coruña, os maios, pezas propias deste tempo. Así o documenta nun fermoso texto Urbano Lugrís.
A cántiga de maio, peza de luz, volve estenderse agora pola cidade toda. Estamos no ano, no mes, das Irmandades da Fala, ese fato de coruñesas e coruñeses, Antón Vilar Ponte á fronte, que se axuntaron aquí hai cen anos para facer máis feliz ao mundo coa riqueza da nosa lingua. Neste mes de maio, as Letras Galegas levan o nome dun dos nosos veciños máis ilustres: Manuel María.
E hoxe, 3 de maio, miles de rapaces e rapazas encheron as rúas de alegría: O Correlingua.
Rapazas e rapaces dos colexios de institutos de Cambre, Carballo, Carral, Cerceda, Cesuras, Coristanco, Sada, Zas,Vimianzo, Bergondo e mais da Laracha. E, por suposto, miles de rapazas e rapaces da cidade da Coruña. Quero citar todos os centros: do instituto da Agra do Orzán, de Elviña, do Fernando Wirtz, de Zalaeta, do Fogar de Santa Margarida, do Monte das Moas, do Otero Pedrayo e do Urbano Lugrís.
Diante das indolencia dos adultos, xente nova a eito polas rúas a anunciar futuro e luz para a lingua galega.
A festa rematou ao pé da Torre, cun concerto de Zenzar, patriarcas do rock galego –dende 1987-, o grupo elixido por votación polos propios nenos.
Quizá non os viu pasar, non se preocupe, como acostuman, como acontece coas cántigas dos maios,han volver –máis- a seguinte primavera, para compartir con todos as palabras bonitas do seu himno.
Alimenta ao planeta,
boura polo vento,
a lingua dos galegos,
non se aguanta nos museos.
Eu quero ir polo Mundo,
mais por un mundo diverso,
onde cada pobo achegue
a color do seu acento.
A miña boca provoca a miña boca non se equivoca.
Cántiga de luz. Correlingua na Coruña