A emoción da familia de Luisa Villalta, figura intelectual que loitou pola igualdade

A Coruña

A familia de Luisa Villalta, a autora falecida fai vinte anos que agora é protagonista das Letras Galegas, lembra a súa figura intelectual e humana, "valente, decidida e que cría na igualdade", segundo explica a súa irmá Susana.

Desde 1963 a Real Academia Galega organiza, cada 17 de maio, unha homenaxe a unha persoa clave da cultura galega -ata o momento só relacionadas coa literatura- á que se lembra durante todo o ano, pero as mulleres tiveron escasa presenza, pois Luisa Villalta (1957-2004) súmase a unha lista da que só forman parte Rosalía de Castro, Francisca Herrera Garrido, María Mariño, María Victoria Moreno e Xela Arias.

A decisión tomouse o 29 de xuño de 2023, cando a Real Academia Galega optou por Villalta nunha votación na que venceu a Antón Tovar e á poesía popular galega.

"Foi unha sorpresa total. Sabiamos que soaba, pero isto nunca o sabes e o día que a elixiron quedamos emocionadas. A media mañá chamoume o presidente da Academia e foi moitísima emoción", confesa Susana Villalta acompañada pola súa nai, María Gómez.

A proxenitora da autora tamén o describe como "unha satisfacción moi grande", que acolleu con "moita emoción e moito agarimo" polo que significa o recoñecemento e posta en valor dunha figura como Luísa, que faleceu na Coruña en 2004 de forma repentina, con apenas 46 anos.

Únete al canal de WhatsApp de la SER

Explícano ante o instituto Eusebio dá Garda, que marcou a traxectoria da autora como doutros históricos do mundo da cultura, caso de Pablo Picasso, que se formou no centro cando era unha escola de arte.

A Coruña, o seu lugar de nacemento, á que chamaba 'Cidade Alta', sempre estivo presente nas súas obras, como na última que publicou, 'En concreto', coa que gañou o XII Premio de Poesía Espiral Maior e que tiña planeado presentar cando faleceu.

Luísa non só era unha "moi boa escritora", con moita obra, como lembra Susana Villalta, senón que destacaba pola súa carreira polifacética, con habilidade artística e musical e, ademais, converteuse en "unha figura intelectual importante polo seu pensamento", engade a súa irmá.

E sobre todo, a súa familia subliña o seu "parte humana, tan importante ou máis que a intelectual", cuns valores que sempre marcaron o seu día a día.

O seu carácter e a súa obra estaban forxados sobre esa "bondade e procura da xustiza social" que labraron a súa personalidade desde nena.

Naquel contexto, xa fai máis de vinte anos, Luísa Villalta "avogaba polos dereitos da muller" como unha figura "valente, decidida e que cría na igualdade".

Fixérono outras mulleres antes que ela e, cando lle tocou a súa quenda, achegou nunha loita para "visibilizar" o papel feminino "na cultura", segundo engade a súa nai.

Luísa Villalta foi chorada por toda a cultura galega en 2004, pero hoxe a súa figura centra as actividades culturais da comunidade nunha homenaxe que non só profunda na traxectoria dunha autora nova e prolífica, senón que profunda na importancia do papel da muller na sociedade, un reto no que aínda queda traballo por facer.