Isaac Díaz Pardo e Luís Seoane, dous faros da arte galega cun legado universal

A Coruña

Este 26 de marzo, Santiago de Compostela acolle a presentación oficial do Día das Artes Galegas, unha celebración organizada pola Real Academia Galega de Belas Artes que este ano está dedicada á figura poliédrica de Isaac Díaz Pardo. Artista, deseñador, empresario e pensador, Díaz Pardo foi tamén recoñecido no seu día polo programa Lembramos de Radio Coruña, coincidindo co 75 aniversario da emisora. Esta mesma tarde, a historiadora Iria Friné Rivera Vázquez ofrecerá unha conferencia en torno ao seu legado na sede da Agrupación Cultural Alexandre Bóveda, na Coruña.

Un universo que vai máis alá do artístico

“Cando falamos do universo de Isaac Díaz Pardo, falamos dun mundo amplísimo”, explica Iria Friné. E así é: formado dende a infancia pola figura do seu pai, Camilo Díaz Baliño, Díaz Pardo absorbeu dende novo influencias do movemento Arts & Crafts, da Bauhaus, do Art Déco ou do deseño industrial. A súa visión da cultura foi integral: deseño gráfico, cerámica, empresa, acción política e construción da identidade nacional galega.

Tradición galega con vocación internacional

Díaz Pardo non foi unha excepción. Como lembra Iria Friné, o seu pai e outros referentes do galeguismo cultural —Castelao, Risco, Casal— mantiveron vínculos estreitos co que estaba a acontecer en Europa. Berlín foi un punto de encontro coas vangardas, co cinema de Murnau, co deseño industrial. “Pensaban que había que coñecer o mundo para saber cal era o noso lugar nel”, resume Friné.

O legado dun ideal

O que queda de Díaz Pardo é, sobre todo, un ideal de continuidade histórica. “Recolleron a antorcha da xeración anterior, mantiveron o facho prendido”, di a historiadora. A súa vida atravesa momentos chave do século XX: nacemento en 1920, Guerra Civil, exilio, transición, reconstrución cultural. E sempre cunha vontade de acción colectiva e construción desde Galicia.

Luís Seoane, cómplice e compañeiro

Non se pode entender a Díaz Pardo sen Luís Seoane, con quen compartiu amizade, proxectos e visión. “É coma a relación entre Ruskin e Morris, ou entre Castelao e Risco”, sinala Friné. Seoane, cunha formación vastísima en historia da arte, actuaba como motor intelectual e ideólogo de moitas iniciativas. Ambos compartían unha linguaxe común, dende a mocidade, e unha vontade de facer do arte unha ferramenta de transformación social.

Un tempo por reconstruír

A ditadura e o exilio levaron por diante moita documentación e moitas lembranzas. Pero o interese actual permite reconstruír esa época de forma rigorosa, a través de arquivos, libros, testemuñas. “Sempre paga a pena investigar a Isaac e á súa xeración”, insiste Friné, subliñando o carácter titánico e multidisciplinar da súa obra.

Citas coa memoria nestes días

Esta tarde, ás 19:00h, a Agrupación Cultural Alexandre Bóveda acolle a conferencia O universo de Isaac Díaz Pardo, a cargo de Iria Friné Rivera Vázquez. E mañá, tamén ás 19:00h, a Fundación Luís Seoane será o escenario do acto Luís Seoane: unha ollada interartística desde o exilio e o compromiso, organizado pola Real Academia Galega. Dúas ocasións únicas para achegarse á cerna da cultura galega contemporánea.